La Voz de Galicia publica esta entrevista al psicólogo Miguel Anxo García
-¿Que é o que lles agarda agora aos familiares dos desaparecidos nesta traxedia?
-A todas as persoas que
perderon un ser querido nesta catástrofe espéralles un paso importante,
avanzar no proceso de dor, reorganizar o mundo e a vida. É penoso é
doloroso, pero non é imposible. Non é un mal patolóxico. O éxito dese
proceso depende das súas redes, do seu círculo. En moitos casos van
necesitar atención especializada, ben sexa do seu médico de atención
primaria, dun psicólogo ou dun psiquiatra. Pero eu creo que o número de
persoas que van precisar esta atención van ser os menos.
-¿Que consello lles trasladaría?
-Aínda que agora non o
entendan así, deben crer que a adversidade se supera. E que agora toca
facer o que toca, un esforzo, porque os traumas se superan. E un pode
chegar a reorganizar a súa vida.
-¿Como enfrontan agora o seu futuro os superviventes?
-Moitos deles van presentar un
conxunto de síntomas que é o que se coñece como estrés postraumático:
vivencias de repetición do acontecido, problemas co sono, ansiedade,
reaccións de tipo fóbico, como a de non subirse aos trens. É moi
importante que saiban que este tipo de reacción á traxedia normalmente é
temporal. Digamos que non resulta patolóxica e que na meirande parte de
casos se resolve nun tempo.
-¿Pero podería chegar a cronificarse?
-Nalgún supostos menos
frecuentes, si, pero ten un tratamento, e o aconsellable é facer unha
consulta de atención especializada para abordar a cronificación ou o
propio risco de que se cronifique. Por iso é importante avaliar moi ben
todos os casos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario